Powstanie Ośrodka Historii i Kultury Turystyki Górskiej PTTK "Zielony domek" w Ustrzykach Górnych jest ściśle związane z osobą nieżyjącego od 1995 roku działacza Towarzystwa Edwarda Moskały. To on w 1966 roku sformułował i wprowadził w życie ideę zorganizowania Ośrodków Muzealnych w polskich górach. Jak sam wpisał do księgi gości ośrodka pienińskiego: "Ośrodki Kultury Turystyki Górskiej PTTK mają nie tylko zachować odszukane i zdobyte pamiątki, ale spełniać mają rolę wychowawczą. Muszą uczyć historii naszej turystyki, rozbudzać miłość i poszanowanie dla gór i ludzi gór. Muszą pełnić rolę drogowskazu idei ruchu turystycznego w górach. Muszą stanowić skarbnicę wiedzy o górach i ich dziejach. Taka jest rola ośrodków KTG i dlatego są one w naszych Karpatach tworzone".

Pierwszym Ośrodkiem utworzonym w Karpatach jest babiogórski, otwarty 25 września 1966 roku. Kolejno uruchamiano Ośrodki: na Jaworzynie Krynickiej, w Szczawnicy, na Turbaczu, na Przysłopie pod Baranią Górą.

Ostatnim z Ośrodków, zamykającym od wschodu ich zespół jest Ośrodek w Ustrzykach Górnych. Znajduje się on w niewielkim, drewnianym budynku, stanowiącym sam w sobie element historii bieszczadzkiej turystyki.

Ustrzyki Górne w pierwszych latach powojennych, w okresie walk z Ukraińską Powstańczą Armią, były najdalej w głąb Bieszczadów wysuniętą placówką wojskową. W okresie walk z oddziałami UPA wieś została całkowicie zniszczona i nie pozostał w niej ani jeden dom. Na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych powstała tutaj strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Składała się ona z pięciu (jak inni podają z siedmiu) budynków typu barakowego - koszar, stajni i stodół. Jednym z nich był obiekt zajmowany przez komendanta placówki.

W 1956 roku strażnicę zlikwidowano, a budynki władze wojskowe przekazały PTTK. Zarząd Urządzeń Turystycznych PTTK, Oddział w Krakowie uruchomił tu pierwsze w Bieszczadach, z konieczności prymitywne, schronisko turystyczne. W kolejnych latach następowała jego modernizacja. W dawnej kwaterze komendanta strażnicy zamieszkiwali kolejni kierownicy i dzierżawcy schroniska.

W roku 1985 podjęto decyzję o likwidacji starego schroniska, które w październiku tegoż roku zakończyło działalność. 25 listopada 1985 roku Komisja Turystyki Górskiej Zarządu Głównego PTTK, z inicjatywy wspomnianego wcześniej Edwarda Moskały, zwróciła się z pismem do Dyrektora Okręgowego Zespołu Gospodarki Turystycznej w Sanoku (aktualnego gestora obiektu) z prośbą o przekazanie w użytkowanie jedynego, pozostałego po starym schronisku, wspomnianego wcześniej zabudowania będącego mieszkaniem dzierżawcy a zwanego z uwagi na kolor ścian "zielonym domkiem". Odpowiedź na ten wniosek była pozytywna. Rozpoczęły się wykonywane siłami społecznymi, jak również za pomocą OZGT w Sanoku, prace remontowe i adaptacyjne. Przygotowano dwie izby wystawiennicze, poddasze zaadaptowano na pomieszczenie dla osób sprawujących pieczę nad obiektem, przygotowano pokój dla kustosza który spełniał rolę archiwum, biblioteki i biura. Pracami kierował Edward Moskała wykonując osobiście szereg prac i projektując rozwiązania techniczne, nie mówiąc o uzyskiwaniu środków finansowych.

W lipcu 1991 roku do Ustrzyk Górnych przywieziono elementy wystawy "Turystyka letnia i zimowa w Karpatach Wschodnich do 1939 roku" zorganizowanej w Krakowie wspólnie z Towarzystwem Miłośników Lwowa i przekazano do dyspozycji Ośrodka.

W dniu 29 lipca 1991 roku Ośrodek został otwarty.

Od tego czasu Ośrodek jest nieustannie udostępniany turystom. Opiekę nad nim sprawował aż do śmierci sam jego twórca, a następnie kustosze mianowani przez Podkomisję Historii i Kultury Turystyki Górskiej KTG ZG PTTK. Wśród nich wymienić należy sanoczan: Stefana Stefańskiego i Martę Jedynak. Dyżury w Ośrodku pełnili działacze Towarzystwa m.in. Alicja, Agata i Jerzy Kapłonowie z Krakowa, Ignacy Zatwarnicki z Sanoka, Wojciech Geło z Ustrzyk Dolnych i inni. Dwukrotnie w Ośrodku na urlopie przebywał poeta Jerzy Harasymowicz organizując tam wieczory autorskie. W 2004 roku na kustosza powołano Wojciecha Stankiewicza z Poznania, wieloletniego członka Komisji Turystyki Górskiej ZG PTTK, który już wcześniej pełnił tu dyżury, a opiekę nad obiektem przejął Wielkopolski Klub Przodowników Turystyki Górskiej PTTK. Członkowie tego Klubu oraz Oddziału PTTK w Wągrowcu (woj. wielkopolskie) rozpoczęli prace remontowo - modernizacyjne budynku Ośrodka. W pierwszej kolejności odmalowano i zakonserwowano drewniane ściany oraz okna, wymieniono i zmodernizowano instalację wodną i kanalizacyjną. Zainstalowane zostało nowe oświetlenie zarówno wszystkich pomieszczeń jak również gablot z eksponatami. Na uwagę zasługuje fakt zakończenia budowy ogrodzenia terenu Ośrodka i jego zakonserwowanie. W latach 2009 i 2010 dzięki pracy zespołu z Wągrowca zamontowano zadaszenia przy wejściach do budynku i wykonano szereg prac remontowych.

Poważny wkład w działalność Ośrodka (czynnego w zasadzie w lipcu i sierpniu) mają osoby pełniące dyżury, do zadania których należy przybliżanie zwiedzającym jego historii, objaśnianie eksponatów, prezentacja zdjęć i filmów a także wykonywanie prac porządkowych. Ponadto każda z tych osób wnosi swój wkład w prace remontowo - modernizacyjne. Należy tu wymienić Elżbietę Wiercińską z Modlina (Stołeczny Oddział Wojskowy PTTK), Jacka Gołębiowskiego z Warszawy (Stołeczny Klub Tatrzański), Feliksa (Marka) Królikowskiego ze Śremu (Wielkopolski Klub Przodowników Turystyki Górskiej) oraz Wojciecha Geło z Ustrzyk Dolnych (zastępca kustosza).

Kolejnymi kustoszami byli: Jacek Gołębiowski i Adam Kucharski.

Wiele ze wspomnianych prac, wykonywanych siłami społecznymi, realizowano dzięki pomocy sponsorów wśród których wymienić należy zwłaszcza Dyrekcję Bieszczadzkich Schronisk i Hoteli PTTK z Sanoka, działaczy Towarzystwa a także turystów odwiedzających Ośrodek. Dzięki ich hojności zainstalowano w sali muzealnej monitor i odtwarzacz multimedialny umożliwiający prezentację filmów i zdjęć z terenu Karpat Wschodnich a także występu kapeli huculskiej Romana Kumłyka z Żabiego. Większość z tych materiałów dostarczył Julian Godyński z Mosiny (Wielkopolska). Ponadto Dyrekcja Bieszczadzkiego Parku Narodowego udostępniła film "Poznaj prawdziwe Bieszczady" również demonstrowany zwiedzającym Ośrodek.

Od 2006 roku w okresie wakacyjnym działa Terenowy Referat Weryfikacyjny GOT umożliwiający turystom weryfikację odznak na bieżąco, przy okazji zwiedzania Ośrodka.

Edward Moskała pozostawił po sobie projekt drugiego budynku muzealnego, w zamyśle przeznaczonego jako salę audiowizualną, miejsce szkoleń i prelekcji. Niestety zrealizowana została tylko budowa podmurówki "straszącej" dzisiaj naprzeciw wejścia do sal wystawowych "Zielonego domku".

Od 2008 Ośrodek podlega Centralnemu Ośrodkowi Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie.